Normal
0
false
false
false
false
EN-US
X-NONE
FA
عمل گرایی یا انقلابی گری
یکشنبه 26/6/96
حميدرضا ترقي- عملگرایان در مواجهه با رخدادهای سیاسی و اجتماعی، حفظ جایگاهشان در آرایش نخبگان نظام را بر وظیفه ایمانی و انقلابی ترجیح میدهند. لذا با لحاظ کردن این مسئله در هنگام تصمیمگیری، معمولا از اتخاذ مواضع صریح و مرزبندیهای روشن میپرهیزند. شخصیت منعطف فراجناحی و معتدل به خود میگیرندتا به اقتضای شرایط سیاسی کشور تغییر فاز داده و در صورت لزوم حتی با جریانی که چندی پیش سنگینترین عملیات تخریب را علیه وی به اجرا گذاشته بود، برای تحقق یک هدف واحد و شکست جریان رقیب مؤتلف شوند.
عملگرایان در مواقع بروز بحرانهای سیاسی تاکتیک سکوت، عدم موضعگیری شفاف، اظهارنظرهای مبهم و چندپهلو و قرارگرفتن در سایه را دنبال میکنند و به انتظار روشن شدن فضا مینشینند تا بدین ترتیب هم مانع سوختن کارتهای برندهشان گردند و هم بتوانند حرکتهای بعدی خود را متناسب با آرایش جدید قدرت طراحی نمایند. در فرایند فتنه پس از انتخابات ۸۸ نیز شاهد اتخاذ همین تاکتیک توسط این سیاستمداران مصلحتاندیش بودیم.
کسانی که با تمام توان به پشتیبانی از جریانی برخاستند که سوق دادن نظام سیاسی ایران به سمت سکولاریزاسیون و گسست از اندیشههای امام را راهبرد رسمی خود میپنداشتد.
کسانی که علی رغم تأکیدات فراوان مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم روشنگری خواص در شرایط فتنهگون، موضعگیری صریح آنها و مرزبندیشان با گروههای ضدانقلاب، در کمال ناباوری سکوت اختیار کرده و چشم خود را بر همة آشوبگریها، فتنهانگیزیها، حرمتشکنیها و هتاکیها فروبستند.
کسانی که به عنوان طرفداران مکتب خمینی، این میزان زاویهگرفتنِ اصلاحطلبان از آرمانهای امام راحل را برتافته و در برابر شعارهای انحرافی جریان نفاق هیچ واکنشی از خود نشان ندادند.
کسانی که پس از آشکارشدن نیات پنهان جنبش سبز که رسما مورد حمایت سران آمریکا، اسرائیل و انگلیس قرار داشت، باز هم حاضر به مرزبندی شفاف با این فرقة ساختارشکن نشدندوامروز به دیدن مجرمان آن فتنه میروند.
کسانی که به گونهای عمل میکنند که طراحان فتنه آنها را مهره پشتیبان خود در درون حاکمیت برای اجرای سیاست چانهزنی از بالا میدانند.
اینان همگی از مشی عملگرایی بجای انقلابی گری خمینی (ره) پیروی میکنند.
چرا باید تحلیلگر سیاسی روزنامه «واشنگتن پست»معتقد باشد که«عملگرایی» (پراگماتیسم)بر عرصه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران حاکم شده و می توان نشانه های این موضوع را در مذاکرات هسته ای ایران و قدرت های غربی مشاهده کرد؟.
«دیوید ایگناتیوس» تحلیلگر سیاسی روزنامه «واشنگتن پست» در مقاله ای اشاره می کند که ایران رویکرد عملگرایانه را برای پیشیبرد مذاکرات هسته ای با غرب در پیش گرفته و از این موضوع به عنوان مسئله ای مثبت یاد می کند و می افزاید:نشانه هایی از عملگرایی در رویکرد ایران دیده می شود چرا که «علی اکبر صالحی» رئیس سازمان انرژی اتمی ایران اخیرا اظهار داشت که ایران با بازرسی بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی از «پارچین»«مخالفتی ندارد.»
راه امام(ره)؛ عملگرایی یا انقلابیگری؟
منطق انقلابیگری امام خمینی (ره) که رهبر معظم انقلاب اسلامی شاخصه های آن را در سالروز رحلت آن امام فقید تبیین کردند با روش سیاسی عملگرایان
فوق الذکر کاملا متفاوت است.
حضرت امام در نامه ای مرقوم داشتند: «جنگ امروز ما، جنگ با عراق و اسرائیل نیست؛ جنگ ما، جنگ با عربستان و شیوخ خلیج فارس نیست؛ جنگ ما، جنگ با مصر و اردن و مراکش نیست؛ جنگ ما، جنگ با ابرقدرتهای شرق و غرب نیست؛ جنگ ما، جنگ مکتب ماست علیه تمامی ظلم و جور؛ جنگ ما جنگ اسلام است علیه تمامی نابرابریهای دنیای سرمایهداری و کمونیزم؛ جنگ ما جنگ پابرهنگی علیه خوشگذرانیهای مرفهین و حاکمان بیدرد کشورهای اسلامی است. این جنگ سلاح نمیشناسد، این جنگ محصور در مرز و بوم نیست، این جنگ، خانه و کاشانه و شکست و تلخی کمبود و فقر و گرسنگی نمیداند. این جنگ، جنگ اعتقاد است، جنگ ارزشهای اعتقادی-انقلابی علیه دنیای کثیف زور و پول و خوشگذرانی است. جنگ ما، جنگ قداست، عزت و شرف و استقامت علیه نامردمیهاست.»
مشخص است که امام، افق بلندی را برای خود ترسیم کرده که همه برنامههای خود را در جهت رسیدن به آن، تنظیم و اجرا میکند.
نقطه مقابل آرمانگرایی و استقامت، بیهدفی و محافظهکاری است که در عرصه سیاسی از آن تحت عنوان «عملگرایی» یاد میشود. در واقع یک سیاستمدار عملگرا، نه بر اساس آرمان و هدف متعالی، که بر اساس منطق هزینه-فایده تصمیمسازی و تصمیمگیری میکند و این سیاستمدار بسته به اینکه در مسائل اعتقادی که نوعی خطوط قرمز محسوب میشود، تا چه حدی میتواند انعطاف نشان بدهد، از ضریب اعتدال و میانهروی بیشتری برخوردار میشود.
در حال حاضر انقلاب اسلامی پس از گذشت بیش از 37 سال، بیشتر از هر چیز دیگری به مدیریت و مدیران انقلابی نیاز دارد. نقطه مقابل این هدف، حذف مدیریت و مدیران محافظهکار و نامقاوم است که فکر میکنند میتوانند با لبخند و دستدادن و قدمزدن و چند پست توئیتری، منافع مردم را تأمین نمایند که از این حیث، سخت در اشتباهاند.
انقلاب اسلامی امروزبه مدیرانی انقلابی نیاز دارد، نه مدیرانی که منطق خمینی را منطق جنگ و تندروی نامیده و هر روز یک برچسب جدید به انقلابیون میزنند.
مقام معظم رهبری در سخنان 14 خرداد خود فرمودند: انقلابیگری افراطی گری نیست , تندروی نیست ؛ این نوع نگاه به انقلابیگریسوغات بیگانه ها و دشمنان است .
انقلابی کیست ؟
رهبر بزرگوار انقلاب فرمودند: انقلابی فقط کسانی که در دوران امام مبارزه کرده و کنار امام بودند نیستند و در آنها محدود نمی شود.
کسانی که امروز و دیروز جانشان را کف دست گرفتند و در راه انقلاب فدا کردند انقلابی صددرصد و کامل هستند.
معظم له فرمودند :این هم خطاست که ما از همه کسانی که انقلابی هستند , یک نوع عمل انقلابی توقع داشته باشیم؛ یا یک درجه از انقلابیگری توقع داشته باشیم , نه به قول ما طلبه ها انقلابیگری مقول به تشکیک است . ممکن است یک نفر نسبت به مفاهیم انقلاب و عمل انقلابی بهتر حرکت کند , یک نفر به آن خوبی حرکت نکند اما در همان راه دارد حرکت میکند . اینکه ما هرکسی خوب حرکت نکرد یا بطور کامل حرکت نکرد را متهم بکنیم به غیر انقلابی یا ضد انقلابی این هم خطاست . بنابر این هرفرد یا مجموعه یا دولت و سازمانی که شاخصه های زیر را داشته باشد انقلابی است :
1- پایبندی به ارزشهای مبنایی و اساسی اسلام.
2- داشتن همت بلندبرای رسیدن به آرمانها
3- پایبندی به استقلال داخلی؛ منطقه ای؛جهانی و همه جانبه کشور
4- برخورداری از حساسیت در برابر دشمن و نقشه ها و تحرکات او
5- برخورداری از تقوای دینی و سیاسی ؛ فردی و اجتماعی
این پنج شاخص اگر در شخصی و جمع و گروهی و حزبی و دولتی و تشکیلاتی وجود داشت قطعا انقلابی است. البته درجات آن متفاوت است .